اثر پارا نونیل فنل بر توانائی حیات و مورفولوژی سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان رت

زمینه و هدف: در این تحقیق اثر پارانونیل فنل به عنوان یک آلاینده زیست محیطی بر توانایی حیات و مرفولوژی سلول بنیادی مزانشیم مغز استخوان بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی سلول های بنیادی مزاشیم مغز استخوان رت تحت شرایط استریل استخراج و در محیط کشتdmem حاوی 15 درصد fbs و پنی سیلین/استرپتومایسین تا سه پاساژ کشت و سپس با غلظت های مختلف پارانونیل فنل (250 و 200، 150، 100، 50، 10، صفر میکرومولار) در زمان های مختلف 48، 36، 24 و 12 ساعت تیمار شد. توانایی حیات این سلول ها با روش تریپان بلو و متیل تیازول تترازولیوم mtt بررسی و در نهایت دوز 100 میکرومولار و زمان 24 ساعت برای ادامه مطالعه انتخاب شد. مورفولوژی سلول ها با رنگ آمیزی هوخست، پروپیدیم آیوداید، اکریدین اورانژ و منو دنسیل کاداورین بررسی شد‏، و پروفیل پروتئین آنها توسط sds-page مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با روش های آماری آنالیز واریانس دو طرفه و یک طرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بر اساس آنالیز واریانس دوطرفه، اثر متقابل و همزمان دوز مصرفی پارا نونیل فنل و زمان تیمار باعث کاهش معنی‎دار توانائی حیات سلول های مزانشیم مغز استخوان رت شد(001/0p<). توانائی حیات سلول ها با آنالیز واریانس یک طرفه در دوز 100 میکرومولار به بعد در همه زمان های تیمار نسبت به گروه کنترل دارای تفاوت معنی‎دار بود(05/0p<). متراکم شدن و تغییر شکل هسته، تخریب غشاء، حضور واکوئل های متعدد در سیتوپلاسم مشاهده شد. نتیجه گیری: مسمومیت با پارانونیل فنل موجب تغییر در مرفولوژی سلول های مزانشیم مغز استخوان رت شد و کاهش معنی‎دار قدرت زیستی این سلول های وابسته به دوز و زمان بود.